Na maanden voorbereiding heb ik mijn allerliefste Marcel ten huwelijk gevraagd. En hij zei JA!
Extra bijzonder werd het, omdat onze kinderen en hun aanhang hierbij waren. Het is natuurlijk niet zomaar iets... je vader/moeder die opnieuw gaat trouwen...
Wij zijn niet van de grote spectaculaire acties, dus geen aanzoek op een buitenlandse locatie of tijdens een luxe etentje... maar een heerlijke dag in onze eigen appartement met elkaar en onze kinderen. Dat is voor ons bijzonder genoeg.
STIEKEM
Jee, wat is het moeilijk om voor Marcel een verrassing te organiseren... of beter: om het een verrassing te houden! Hij regelt onze bankzaken, checkt de rekening geregeld, weet precies wat erin komt en eruit gaat... dus doe dan maar eens stiekem boodschappen of bestel iets online... Een uitdaging!
Met hulp van mijn 'matties' heb ik mijn gepersonaliseerde flessenpost met aanzoek-tekst besteld bij Birambi en deze laten bezorgen bij mijn ouders. Vandaag heb ik mijn ouders pas verteld, wat er destijds in het pakketje zat. Ze waren blij verrast!
In dezelfde periode bestelde ik armbandjes bij Armcandy by Floor Om mezelf niet verdacht te maken, sprak ik af ze bij haar kraam op 'De Kaaij' (tijdens de vierdaagsefeesten) op te halen. Terwijl Marcel met mijn broer een biertje ging halen, riep ik tegen m'n schoonzus dat ik even weg moest, ik sprintte naar Floor, rekende af en sprintte terug. Achteraf hilarisch!
DATUM PRIKKEN
Een week of 8 geleden heb ik Marcels dochters en mijn dochter en zoon gemaild. Via mijn amper gebruikte g-mail account. Die zit nogal verstopt op mijn mobiel, dus het minste kans op een hack van Marcel. Ze reageerden allemaal erg enthousiast op mijn plannetje en het prikken van een datum dat iedereen kon, was snel rond. 18 november it was!
Toen kon het echte organiseren beginnen. Kookboeken erbij, gerechten uitzoeken, lijstjes maken, versieringen bedenken, dagindeling plannen...
In een grote la met mijn knutselspullen verstopte ik mijn to-do-lijstjes en gekochte versieringen. De tafelklem, die ik op de fiets van Intratuin Malden naar huis (Nijmegen) meenam, propte ik in een donker hoekje in de kelderbox. Boodschappen deed ik in etappes. Steeds een paar houdbare dingen met wat contant geld of met de 'gewone' boodschappen, zodat het niet opviel.
VERDOEZELEN
Twee weken geleden maakte ik op mijn vrije maandag vast wat onderdelen van het eten klaar en zette de bakjes achterin de diepvries. Kruidenpotjes en doosjes bessen ervoor... Om 2 uur kreeg ik een appje: "ik ben om 3 uur thuis!" De gehaktballetjes moesten nog even wachten. Snel alles met de hand afgewassen (in de afwasmachine zetten valt op!), ramen en deuren open om de luchtjes te verdrijven en afval ergens in een container in plaats van onze eigen prullenbak. Uiteindelijk nog even koffie gezet om de laatste geuren te verdoezelen. Gelukkig... hij had niets door.
De laatste week verdwenen steeds meer boodschappen naar de kelder. Verstopt achter verfblikken of kerstspullen. Ik vond het erg grappig, maar ook spannend. Gaat hij echt niets merken? De laatste twee dagen kwam ook de koelbox eraan te pas.
De dag kwam steeds dichterbij en natuurlijk praat je dan over plannen voor het weekend. Marcels broer vierde de 18de zijn verjaardag. Marcel had gezegd dat we erbij zouden zijn. Dat dacht ie! Ik heb zijn broer afgezegd. De 18de 's morgens kocht hij nog wel een cadeautje: speciaal-biertjes. Ik liet hem begaan en de biertjes zijn uiteindelijk 's avond door onszelf genuttigd.
DE GROTE DAG
Om 13.00 uur was het moment gekomen om Marcel de deur uit te werken. Ik gaf hem opdracht om een mooi overhemd aan te trekken en lekker even te gaan wandelen langs de Waal. Om 13.45 uur moest hij naar de bieb gaan en lekker een krantje of de VI lezen. Hij keek me aan en zijn gezicht was één groot vraagteken. Vraag op vraag volgde, maar ik zei hem dat vragen nutteloos was... antwoorden zouden er niet komen. Ik beloofde hem te appen wat de volgende stap zou zijn.
Marcel liep weg en ik ging in de vijfde versnelling. Als een idioot haalde ik alle spullen uit de kelder. De diepvries producten had ik 's morgens al ongemerkt in een tas onderin mijn kledingkast gezet.
Ik legde de laatste hand (voor zover mogelijk) aan het eten, bevestigde de tafelklem en ruimde de laatste losse flodders op. Op dat moment druppelden de kids en aanhang binnen en dat was heel fijn: ze konden nog even helpen om de versiering af te maken.
Tijd om verder na te denken had ik niet. Ik was alleen maar bezig om om 15.15 uur klaar te zijn. Snel nog even omkleden en 'rust'!!
DE VRAAG
Op het moment dat ik Marcel wilde appen, kwam er van hem een timide appje: mag ik thuiskomen? Haha... ja schat, kom maar naar huis!
De jaloezieën dicht, alle onbekende jassen en schoenen op de slaapkamer en de deur naar de woonkamer dicht. We hoorden de sleutel in het slot. "Karin?? mag ik binnenkomen?" Ja hoor!
Heerlijk om die verbaasde blik te zien. "Huh... wat doen jullie nou hier?" Ik vertelde dat ik een gezellige dag had georganiseerd met iedereen erbij... om hem te verrassen... zomaar. We dronken een alcoholvrije cocktail en proostten op ons allen! Een hapje erbij, beetje keuvelen...
Maar toen was het toch echt tijd voor 'het moment'...
In een boekje had ik wat opgeschreven.. als steuntje... en nadat ik Marcel naast mij op de bank had gezet, sprak ik over ons leven samen, hoe goed we het hebben en hoe gelukkig we onszelf (mogen) prijzen! Daar hoort een cadeautje bij zei ik...
Terwijl er vrolijk foto's en filmpjes werden gemaakt, pakte Marcel zijn cadeautje uit en las hardop voor: "Marcel wil je met me trouwen"... zijn reactie sprak boekdelen, maar hij vergat wel even ja te zeggen... Gelukkig kwam er snel toch nog een volmondig JA onder gejuich van onze kids!!
In plaats van een ring wisselden we de armbandjes van Floor uit... eindelijk mochten ze om!!
CHAMPAGNE!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten