zaterdag 12 juli 2014

Het heilige 'moeten'...?

Maanden geleden stuurde ik een behoorlijk aantal vrienden een verzoekje om mee te doen met mijn projectje 'zelfonderzoek'. Dit stuurde ik:
Ik ben bezig met het maken van een plan voor de komende tijd... wat wil ik graag doen, bereiken, ervaren... Kan je 3 sterke punten van mij noemen... liefst met concrete voorbeelden erbij.

Ik heb de nodige reacties gehad en heb dit laten bezinken. Natuurlijk is het heerlijk om positieve dingen over jezelf te lezen. Alleen daarom al is het leuk om te doen, maar ik wilde er meer mee bereiken, dan alleen een goed gevoel.
Vervolgens heb ik vooral veel nagedacht over mijn vraag, de reacties, maar ook mijn reden waarom ik dit wilde weten... Heb ik er iets aan, ben ik er wijzer van geworden en gaat het me helpen om mijn pad vanaf hier te bepalen?

Sommige positieve punten die genoemd werden, waren niet erg verrassend. 'Je bent creatief'. Ik vind het lastig om dit over mezelf te zeggen, maar ja, ik ben creatief en dat wist ik al ;) 'Je kan leuk en pakkend schrijven'. Dat vond ik fijn om te horen, want daarover twijfel ik heel erg.
Verrassend ook was het om te lezen, dat ik bv. goed kan organiseren of dat ik betrouwbaar ben. Verrassend omdat je niet verwacht dat ze dat als één van je sterke punten gaan noemen.
'Goed organiseren' staat volgens mij haaks op de chaotische Karin, die ik ook kan zijn. Betrouwbaar... ja ik denk dat ik dat ben, maar is dat een sterk punt? Of zou iedereen dat moeten zijn?

Een andere terugkerend punt was bescheidenheid, met steeds erbij: dat kan ook een valkuil zijn. En ja, dat weet ik maar al te goed! Gelukkig heb ik door omstandigheden wel geleerd, dat ik die bescheidenheid soms moet laten varen om dingen te bereiken of om voor mezelf op te komen, maar oef wat is dat lastig als het een jarenlang ingebakken eigenschap is! Maar toch heb ik heel bewust geprobeerd om het los te laten. Om dingen te doen, die ik eigenlijk niet dacht te durven. Hoewel niet altijd succesvol, ik ben er wel trots op.

Al met al heb ik alles de revue laten passeren en ben ik tot de conclusie gekomen, dat ik vooral nog veel moest van mezelf... en hoe meer ik moest, hoe minder er uit m'n 'handen' kwam. Ik moest veel en kon daardoor niet kiezen, wat ik werkelijk wilde doen. En ik weet nu, dat het vooral betrekking had op mijn werk. Het gevoel, dat ik meer moest bereiken, dat ik meer kan en dat ik daar te weinig mee deed.
Het is heel moeilijk om dat los te laten. Door een vorm van onzekerheid, jezelf niet goed genoeg voelen, leg je de lat hoog. Ik moest nog een carrière-move maken, ik moest doorgaan met m'n webwinkel, ik moest moest moest... Maar nu weet ik, dat ik niets meer MOET. En dan te bedenken, dat in mijn vraagstelling toch duidelijk stond: 'wat WIL ik nog graag doen/bereiken'. Blijkbaar schreef ik het anders op dan ik het voelde.

Ja ik kan nog een andere richting ingaan qua werk... maar dat doe ik dan omdat/als ik dat WIL, niet omdat het moet. Ik kon heel moeilijk mijn webwinkel opgeven, omdat ik dat als mislukken zag, maar ik voelde me er niet meer happy bij. Ik stopte er geld in, maar kreeg er niets voor terug. Uiteindelijk ben ik gestopt met Kaatje -sfeervolle woondeco- en het luchtte op.

Door de reacties weet ik, dat ik veel kan, dat ik soms sterker overkom, dan ik me voel en dat ik veel kwaliteiten heb. Maar ik ben ook heel tevreden met wat ik nu heb. Mijn baan, maar lief, mijn leven... En ja er kriebelen nog dingen die ik graag wil doen... maar ik moet het niet meer van mezelf en vooral: het moet niet per se op professionele basis.
Dus maak ik keuzes om het anders te doen. Ik leef me creatief uit op kleine meubeltjes en verkoop ze via marktplaats op momenten dat ik er zin in heb. Ik schrijf heel graag, mijn journalistieke opleiding was niet helemaal betekenisloos, maar ik ben geen journalist. Dus nu uit ik me in mijn blog. Ik kan er heerlijk van me af schrijven, soms over onzin-dingen, soms met meer betekenis.

Op dit moment voel ik me goed bij de keuzes die ik heb gemaakt. Het afstappen van 'moeten' en inzien dat 'willen' belangrijker voor me is, heeft me rust gegeven. Het is goed zo.
Dit wil overigens niet zeggen, dat ik nu vastgeroest ben in mijn leven. Ik sta open voor verandering, wie weet wat er nog op mijn pad komt, maar ik voel geen druk, geen hete adem van het heilige moeten...