Lopend vuurtje

Vandaag was de eerste officiële trainingsdag dag van een half jaar bikkelen. Hoewel ik de laatste tijd vooral over interieur en trouwen blog, zullen de komende maanden ook in het teken staan van de VIERDAAGSE.

Ik woon nu vijfenhalf jaar in de gemeente Nijmegen, waarvan  al weer bijna 3 jaar in de stad zelf... in het centrum.
Hoorde ik 'vroeger' wel eens iets over de Vierdaagse op tv, tegenwoordig kan ik er niet omheen. De afgelopen jaren ben ik gegrepen door het Vierdaagse-virus en eigenlijk al vanaf het eerste moment speelt de gedachte 'meelopen' door mijn hoofd. Ik was nooit een wandelaar, maar daar is ondertussen verandering in gekomen.

Mijn lief wandelt bijna dagelijks, maar geen haar op zijn hoofd denkt aan de vierdaagse. Hij is ook geen echt feestbeest, maar verheugt zich wel op de feesten rondom het evenement. En in de zomer op vakantie is toch ook wel een favoriete bezigheid.

Daarom sprak het idee van 'een paar jaar in het teken van de Vierdaagse' me niet echt aan. Je kunt namelijk uitgeloot worden... en het jaar daarop weer... en dat betekent dat je een aantal jaren met het plannen van vakanties rekening moet houden met een eventuele deelname. Tenzij je last-minute boekt, maar dat is voor het hoogseizoen (waar wij aan vast zitten) niet de meest ideale optie.
Eén jaartje niet feesten lijkt me trouwens wel haalbaar hoor haha.

Vorig jaar hoorde ik voor het eerst van Via Vierdaagse. Een programma voor wandelaars die voor het eerste de Vierdaagse willen lopen. Je moet aan wat voorwaarden voldoen, maar als je de gelukkige bent om tot het programma toegelaten te worden (max. 1500 deelnemers), ben je zeker van deelname in dat jaar. Er hangt een prijskaartje aan, maar daarvoor krijg je ook begeleiding, tips en adviezen. Voor mij (en mijn lief ;)) vooral heel aantrekkelijk omdat ik dan niet het risico loop om een paar jaar (vakantieplannen) in het teken te moeten stellen van de Vierdaagse.
 
                                    

In 2017 liet ik de kans voorbij gaan, maar dit jaar besloot ik de sprong te wagen. Op 15 januari startte de inschrijving en na wat stressmomentjes in verband met een haperende website (om met mijn 'matties' te spreken: het leek wel (concert)kaartjesstress) lukte het me om in te schrijven. Ik zat dus sowieso bij de eerste 1500. En toen kort daarna duidelijk werd dat het minimum van 1000 ook was bereikt, wist ik het: ik mag meedoen aan de 102de Vierdaagse van Nijmegen. Wouw!

Langzaam druppelen de Via Vierdaagse mailtjes binnen, ik heb het trainingsschema ontvangen en ben lid geworden van de speciale Facebook pagina. Omdat mijn wandelsokken versleten waren, heb ik meteen nieuwe gekocht en op aanraden van de dochter van mijn lief heb ik ook Gehwol voetcréme gehaald. Schoenen had ik vorig jaar al en die zijn dus ingelopen.

Ik heb een half jaar de tijd om 'klaar voor de start' te zijn. Vier keer 40 km. wandelen op weg naar gladiolen, een 'kruisje', eeuwige roem en een intens voldaan gevoel. Ik ben heel benieuwd wat ik onderweg naar '17-20 juli' ga tegenkomen.

Natuurlijk houd ik jullie op de hoogte van alle hoogte- en dieptepunten... op weg naar de Via Gladiola! Wie weet waag ik me zelfs een keer aan een vlogbericht.

...en actie!

Na alle voorbereidingen voor mijn aanzoek op 18 november, plofte ik als het ware op de bank om bij te komen van alle hectiek en ging ik over tot de orde van de dag. Aanzoek gedaan en geslaagd!

Waar ik genoot van de relatieve rust, kwam Marcel juist in actie en trok de agenda om maar meteen een datum te prikken. Hooo... jij gaat wel heel snel!! Met allerlei scenario's in mijn hoofd als rustig aan, het organiseren van een bruiloft kost minstens een jaar, eerst even van het aanzoek genieten, bleek Marcel te denken: laten we niet te lang wachten, een locatie is zo geregeld, onze ouders zijn op leeftijd en die willen we er graag bij hebben, dus tempo tempo!

Oké... zijn voortvarende aanpak heeft bij mij even moeten bezinken, maar het idee dat we al lekker snel zouden gaan trouwen werd wel steeds aantrekkelijker. Dus ging ook ik uiteindelijk in de versnelling en tot mijn grote verbazing is het gelukt om een datum te vinden in 2018... 29 juni it is! Zo snel al!

Dus de raderen draaien volop nu. Mijn hoofd maakt overuren. Een deel van de organisatie geven we uiteraard uit handen, maar ik wil ook heel graag zelf mijn creativiteit kwijt. Dus struin ik Pinterest af op zoek naar inspiratie voor kaarten, bloemen, versieringen, jurken... Help ik heb nog maar een half jaar!

Ga ik een leuke mooie vrolijke zwierige jurk vinden? Of moet ik straks nog zelf achter de naaimachine? Lukt het me om een kleurrijke trouwkaart te ontwerpen of gaan we toch voor iets bestaands? En hoe krijg ik mijn ontwerp druk-proof? Hoe ga ik de ruimte versieren? Marcel laat mij lekker begaan en geeft hier en daar kritisch commentaar.

Moodboard Huwelijk (foto´s Pinterest)

Afgelopen zondag ben ik met twee vriendinnen naar Amsterdam geweest. Als twee volwaardige personal shoppers loodsten ze mij over de damesafdeling van de Bijenkorf. Met twee armen vol jurken dook ik het pashokje in en al lachend en fotograferend liet ik mezelf in de jurken hijsen. Zoals verwacht heb ik nog niets gekocht, maar ik weet wel welke kant ik op moet qua model. Mijn hoop op een jurk waar ik 'yes' tegen kan zeggen is gevestigd op de voorjaarscollectie... licht, zwier, bloemen, kleur... (nee het wordt geen wit ;))

Zo vet! (maar hij is niet overtuigd haha) (foto's Pinterest)

Op dit moment laat ik de kleding even links liggen en leef ik me uit op een niet te ingewikkeld digitaal 'save the date' kaartje en in het verlengde daarvan natuurlijk op de officiële uitnodiging.

Tussendoor probeer ik de kalmte te bewaren, mediteer ik af en toe om mijn hoofd leeg te maken en zoek ik gewoon door op internet naar inspirerende plaatjes, maar uiteindelijk moeten we natuurlijk wel snel knopen doorhakken want voor je het weet........

Ik houd jullie de komende tijd natuurlijk op de hoogte van de vorderingen! (maar 'de jurk' ga ik uiteraard niet prijsgeven vóór DE dag!)