Woordenstroom

(22 januari 2024)
Opdracht: een column over mijn valkuilen tijdens het schrijven met 'overdrijving' erin.

Echt, ik kan heus wel een niet-kabbelende, korte en krachtige column schrijven. Waarom zou ik een waterval aan woorden gebruiken? Tsss… nergens voor nodig!

Maar ja… ik vind het gewoon leuk om lekker uit te weiden. Leuke anekdotes, uitleggen wat ik precies bedoel, alles staven met voorbeelden. Mijn hoofd draait overuren en dat wil ik allemaal op papier zetten. Noem het inspiratie.

Zo ben ik een kleine 2 weken geleden verhuisd. We hadden een verhuisbedrijf ingeschakeld en dat was een goede zet. Dus nee, ik had geen verhuis-stress, maar uiteindelijk blijft het een verhuizing en komt er nog genoeg bij kijken, ook mét verhuisbedrijf. Als je bijvoorbeeld dozen gaat uitpakken en je je afvraagt, waar al die spullen stonden in het vorige appartement met net zoveel vierkante meters. Of als de gordijnenman een voorstel doet, dat helemaal aansluit bij onze wensen. In gedachten zie ik ze al hangen. Prachtig. Perfect. Maar de volgende dag moet hij melden, dat het toch niet kan. Sorry. Ja wat nou sorry? Mijn droomgordijnen zijn een utopie. En bedankt.

Vervolgens blijken niet alle onderdelen van de zorgvuldig samengestelde kledingkast beschikbaar voor levering. En het missende onderdeel is nogal wezenlijk. Want wat heb je aan planken als de kast er zelf niet is? Of we nog 2 weken geduld hebben? Alsof we een keuze hebben!

Ik boor het eerste gaatje voor de wandplanken van mijn koffiehoekje. De muur blijkt niet uit één enkele, maar uit dubbele gipsplaten te bestaan. Te dik voor de gekochte hollewandpluggen. Een vloek, een diepe zucht en het honderdste ritje naar de bouwmarkt.

De verwarming heeft een beknopte gebruiksaanwijzing. Ach wat kan er nou misgaan met de verwarming? Tja… De eerste avond zweten we de tent uit en de tweede avond vriezen mijn voeten eraf. Van mijn man hoef ik geen hulp te verwachten. “Jij bent van de techniek”, zegt hij.

We hebben een klimaatkast, die moet zorgen voor voldoende verse lucht. Iets teveel verse lucht vinden wij. En te koude verse lucht. Zelfs als we hem tijdelijk op pauze zetten waait er een ijskoude oostenwind langs m’n nek. Na 3 dagen ontdekken we dat niet de klimaatkast, maar een niet goed gekit kozijn de boosdoener is. We wachten op de klusjesman.

Na een week ‘woongenot’, blijkt een overactieve ambtenaar een reden te hebben om de parkeergarage onder ons nieuwbouwcomplex ‘tot nader order’ te sluiten. De auto moet buiten blijven en in ons geval betekent dat extra meters maken naar onze voordeur. En dan heb ik het niet over 10 meter. De Vierdaagse is er niks bij.

Ja, verhuizen is een bron van belevenissen, een aanleiding voor sterke verhalen en een onderwerp waarover je niet uitgesproken raakt. Maar of het een goed onderwerp is voor een column? Voor míjn column? Ik heb zoveel te vertellen. Kan nog uren doorgaan. Kabbeldekabbeldekabbel.