Het feest werd verdeeld over twee dagen en dat betekende o.a. voor bruid en gom twee outfits. Zij in een korte en een lange 'witte' jurk, hij in 2 verschillende blauwe pakken. Met op z'n italiaanse schoenen zonder sokken... en dat heeft ie geweten. Leve de compeed blarenpleisters! Die heb ik trouwens zelf ook gul gebruikt.
De twee fotografen (ja alles kwam in tweeën) schoten er lustig op los, dus ik kijk uit naar de foto's. Natuurlijk ben ik benieuwd naar die van het bruidspaar, maar stiekem ook naar die van Marcel en mij, aangezien we nog nooit echt een mooie 'geposeerde' foto van ons als stel hebben gehad. De verwachtingen zijn hoog gespannen... als dat maar niet tegenvalt! Maar gezien de prachtige plaatjes van het jonggetrouwde stel, die we al even mochten zien, denk ik niet dat ik me zorgen hoef te maken.
Tijdens een intiem diner in het hotel op vrijdagavond, konden we ook de verrichtingen van het Nederlands elftal volgen. De 5-1 maakte het feest compleet.
Op zondagmiddag, toen we na alle feestelijkheden terugkeerden naar huis, waren we zo'n beetje gesloopt. We kwamen binnen, zagen de bank, ploften neer en vielen meteen in slaap, om anderhalf uur later weer wakker te worden... nou ja wakker! Ja we waren gebroken, maar.... het waren twee fantastische dagen ;)
Net zoals de WK voetbal gingen ook wij gewoon door... Op woensdag de 18e maakten we ons op voor het volgende feestje. Guus Meeuwis in Groots met een zachte G, met voorafgaand aan het concert de wedstrijd van Nederland tegen Australië op een groot scherm. De enorme oranje-massa in het stadion was duidelijk optimistisch gestemd, maar het Nederlands elftal deed er alles aan om de sfeer te verknallen. Gelukkig lukte dat niet, zodat het concert op volle toeren los kon gaan. En dat gebeurde! Met een enorme drum-sessie waaraan o.a. Cesar Zuiderwijk en Edwin Evers meededen, werd het Nederlands elftal afgeserveerd en Guus aangekondigd. Het werd een optreden in een deinende oranje massa, met support van Nick en Simon en Kane. Een feestje...
Omdat ik geen echte die-hard Guus-fan ben, kon ik niet alles meezingen, maar gelukkig kende ik de nodige refreinen. Tot mijn 'opluchting' kwam de trein al vroeg voorbij 'kdengen'... want zeker niet mijn favoriete nummer en dan kan je die maar gehad hebben! (sorry zon)
'Ons nummer' bewaarde Guus tot de toegift. Het maakte deze avond op een stijlvolle manier af! Toen 'dat komt door jou' begon voelde ik een arm om me heen... We keken elkaar aan... Het was een mooie avond...
Een mooie avond ondanks het ongelukje vóórdat alles begon. Marcel haalde een biertje en een roseetje, kwam terug, klom over het stoeltje voor ons, tikte de leuning aan met z'n voet, verloor zijn evenwicht, ving zichzelf op aan zijn eigen stoeltje en... knak zei zijn vinger. Het topje stond krom en hij dacht meteen aan een kootje 'uit de kom'... Het deed pijn en ik raadde hem aan naar de EHBO te gaan. Stomverbaasd zag ik hem een kwartiertje later de trap opkomen... met een gespalkte vinger en een mitella... huh?? Pees afgescheurd.
Het bleef wel wat pijn doen, maar we konden blijven genieten van de avond. Na afloop reden we echter wel op aanraden van de EHBO-er naar de spoedeisende hulp in ons 'eigen' Nijmegen. En zo zit je dan ineens (om 12 uur 's nachts) in de wachtkamer van het ziekenhuis. Foto gemaakt, pees wel kapot, bot niet gelukkig, nieuwe spalk erom en volgende week terug voor een spalkje op maat... En deze moet minimaal 6 weken (max. 12) blijven zitten met als waarschuwing: absoluut gedurende die tijd de vinger niet buigen. Dat wordt nog wat, want als de spalk eraf gaat, buigt ie vanzelf..........
Geen opmerkingen:
Een reactie posten