In het hier en nu is mijn fysieke aanwezigheid het bewijs dat ik besta. 'Men' kan mij zien, aanraken, horen en waarschijnlijk ook ruiken. De ene keer fris, maar vast ook wel eens minder aangenaam.
Maar niet iedereen kent mij persoonlijk en als je erover nadenkt, is het best bijzonder dat er zoveel mensen zijn op de wereld, in Nederland en in mijn eigen woonplaats, die geen idee hebben wie ik ben. Sterker nog: ze hebben geen idee dat ik besta! Eigenlijk zijn wij mensen maar anonieme wezens, die het gevoel hebben dat zij zoveel vrienden en bekenden hebben, maar in feite is het, mondiaal gezien, niks...
Ik heb niet de illusie dat ik op deze manier, via een blog, wereldberoemd word. Sterker nog: dat wil ik helemaal niet. Maar ik vind het wel leuk en prettig om mijn gedachten en belevenissen op te schrijven. Om ze te delen. Niet iedereen zit daar op te wachten, maar dat hoeft ook niet. Degenen die het leuk vinden kunnen het lezen, de rest laat mijn schrijfsels links liggen. Prima! Even goede vrienden... of even goede onbekenden...
Vandaag start mijn belevend bewijs van mijn bestaan... in schrift. In woorden en soms in foto's... Gewoon omdat ik daar zin in heb... En haal je er iets uit, waar je iets mee kunt, dan is dat mooi meegenomen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten